Bewegingsstelsel

Hernia     (terug naar ziektebeelden)
Spondylosis  (naar beneden)
 
Hernia
 
                          
 
 
Een hernia, officieel hernia nuclei pulposi, is een aandoening van de wervelkolom. Een wervelkolom bestaat uit een heleboel wervels. We onderscheiden de halswervels, de borstwervels, de lendenwervels, het heiligbeen en de staartwervels. Tussen deze wervels bevindt zich de tussenwervelschijf. Deze schijf bestaat uit kraakbeen, waardoor bij het bewegen van de hond schokken worden opgevangen. In de wervels zit een gat, waardoor het ruggenmerg loopt. Uit het ruggenmerg komen steeds, zowel links als rechts, zenuwen. Deze zenuwen lopen uiteindelijk naar allerlei spieren in het lichaam van uw huisdier. Bij een hernia, dat letterlijk breuk betekent, is de tussenwervelschijf van plaats veranderd. Hierdoor is als het ware een enorme vochtophoping ontstaan vlakbij het ruggenmerg. (Vergelijk het met een blauwe plek, die ontstaat, als we ons ergens aan hebben gestoten).
Deze vochtophoping kan drukken op de uittredende zenuwen. Hierdoor kan de zenuw de prikkel niet meer goed doorgeven. Het effect is, dat de spier, die door de zenuw wordt geprikkeld om samen te trekken, ook niet meer kan werken. Hierdoor kunnen verlammingsverschijnselen optreden. Meestal is het gevolg van een hernia niet zo ernstig. Vaak zie je dat de hond zijn rug bol houdt. Bewegen doet hij liever niet, of heel voorzichtig, omdat dat veel pijn doet. Ook zie je vaak dat de correctiereflexen minder goed zijn. Dat kun je zelf testen door de ondervoet verkeerd om neer te zetten. Bij een hond, die alles goed voelt, wordt de ondervoet direct weer goed neergezet. Bij een hond met herniaverschijnselen is dat niet het geval. Het duurt even voordat hij de ondervoet corrigeert of hij laat de poot gewoon verkeerd om staan. Als de hernia in de wervelkolom tussen de voorpoten en de achterpoten zit, zie je klachten van het gebied, dat achter deze herniaplek zit. Dus bijvoorbeeld een hernia tussen de laatste borstwervel en de eerste lendenwervel geeft klachten van de achterbenen. Met de voorbenen is dan niets aan de hand. Mocht de hernia in de hals voorkomen, dan zie je meestal vooral problemen van de voorbenen. Bovendien is een halshernia meestal heel erg pijnlijk. De honden met een halshernia gillen het echt uit. Optillen is dan een drama, omdat je daardoor altijd de hals beweegt.

Bij een hernia is het erg belangrijk, dat je vlot naar de dierenarts gaat. Meestal krijgt de hond ontstekingsremmers, soms gecombineerd met pijnstillers. Als het een ernstige hernia betreft, moeten de ontstekingsremmers het liefst in het bloedvat van de hond worden gespoten gedurende drie dagen. Als het goed gaat, zie je dat de hond in die drie dagen ook opknapt. Deze medicijnen zorgen onder andere voor, dat het vocht, dat op de zenuwen drukt wordt afgevoerd. Hierna wordt vaak nog een pillenkuur met ontstekingsremmers voorgeschreven, die langzaam afgebouwd moet worden. Deze ontstekingsremmers zijn namelijk bijnierschorshormonen, bijvoorbeeld prednisolon, wat de werking van het eigen bijnierschorshormoon onderdrukt. Als je dan opeens zou stoppen, heeft de eigen bijnier nog niet in de gaten, dat hij het zelf moet overnemen en kan de hond in de problemen komen. Helaas hebben de ontstekingsremmers ook veel bijwerkingen. Door het geven hiervan gaat de hond heel veel drinken en eten. Dus ook veel plassen en poepen. Omdat hij last van een hernia heeft, zie je vaak, dat ze de plas gewoon laten lopen in huis. Nog een groot nadeel van het geven van ontstekingremmers is, dat de hond later suikerziekte of ziekte van Cushing kan krijgen. Toch is het nog steeds de gangbare aanpak in de reguliere diergeneeskunde. Zelf vind ik het belangrijk, dat bij verlammingsverschijnselen inderdaad de driedaagse injectiekuur wordt gegeven. Hierna moet een pillenkuur zo kort mogelijk worden gegeven. De bijwerkingen zijn vaak zo groot, dat het volgens mij niet opweegt tegen de positieve effecten, die dan nog bereikt kunnen worden.
Zelf behandel ik de hernia op een andere wijze. Als de kortdurende kuur met ontstekingsremmers geen of onvoldoende resultaat geeft, ga ik verder met acupunctuur. Dit geeft werkelijk enorm goede resultaten en is echt mijn stokpaardje! Ik behandel de hond drie keer. Elke week een keer en na drie keer bepalen we hoe verder te gaan. Meestal is een hond met ernstige pijnklachten, die nog wel min of meer loopt in 3 tot 5 keer genezen. Met de verlamde achterhand ben ik wel langer bezig. Maar met 6 tot 8 keer is het meestal voor elkaar. Soms behandel ik nog na met homeopathische middelen, maar als de hond weer goed loopt, vind ik dat na een eerste keer niet per se nodig. Als een hond al langere tijd verlamd is aan de achterhand of al veel vaker ernstige hernia's heeft gehad, is volledig herstel van het lopen niet meer mogelijk. Deze honden gaan wel weer lopen, maar vaak zie je dat het met een waggelgangetje is of kunnen ze wel stappen en draven, maar niet meer galopperen. Voor bijna alle eigenaren is dit geen enkel probleem. Ze zijn dolgelukkig, dat hun hond weer loopt!
Als er toch een homeopathische ondersteuning nodig is, zijn er veel mogelijkheden. Producten, waar ik veel positieve resultaten van zie zijn: Traumeel, Puur Herny 50 ml fles, Joint comp en Spine comp.
Deze producten kunt u online bij mij bestellen: webwinkel PetQure
 
   
       Puur Herny:   
 
(naar boven)
 
 
 
 
 
 
 
 
Spondylosis is een aandoening van de wervelkolom, die meestal bij middelgrote tot grote hondenrassen wordt gezien. Ongeveer 25 jaar geleden kwam deze aandoening vooral bij de boxer voor, maar tegenwoordig komt het bij veel meer hondenrassen voor. Het is een vervelende aandoening, die over het algemeen wel goed te behandelen is. Wat is het probleem bij deze aandoening? De wervels worden aan de onderzijde met elkaar verbonden door middel van een bandje. Als er teveel trekkracht wordt uitgeoefend op deze bandjes, kunnen deze verstevigd worden. Het lichaam doet dit door botweefsel af te zetten in het verloop van deze bandjes. Zo groeit het botweefsel dus als het ware naar elkaar toe. Op de röntgenfoto zijn dan de zogenaamde papegaaienbekken te zien. Je zou zo denken…mooi zo, het wordt er alleen maar steviger van! Maar helaas, de zenuwen, die uit het ruggenmerg komen kunnen knel komen te zitten tussen deze papegaaienbekken. Het gevolg laat zich raden. De hond is zeer pijnlijk op zijn rug. Vaak zie je, dat de hond zich ook terugtrekt als er andere honden aankomen. Sommige honden kunnen agressief worden, omdat ze bang zijn voor de pijn, die ze krijgen als er een andere hond tegen ze oploopt. Daarnaast gaat de hond zich ook anders voortbewegen. Sommige honden kunnen door de verstijving van hun rug niet meer gemakkelijk opstaan. Andere honden hebben weer last bij het poepen. Eerst draaien ze een heleboel rondjes, voordat ze kunnen gaan poepen en weer andere honden kunnen alleen nog maar lopend poepen.
 
 
 
Er zijn ook honden, die geen kleine bochten meer kunnen maken. Als zij minder ruimte hebben tussen bijvoorbeeld de tafel en een stoel, zullen ze achteruit gaan lopen. Ook een algemeen, maar zeer belangrijk teken van rugklachten is het niet meer van het puntje van de neus tot en met het puntje van de staart uitschudden. Als een hond pijn heeft in zijn rug, houdt hij op met schudden daar waar de rug pijn doet. Vaak zie je de honden alleen met hun hals schudden. Uitrekken is ook een goed teken. Als een hond dat niet meer volledig doet, dus bijvoorbeeld alleen nog maar met zijn voorbenen en niet meer met de achterbenen, dan weet je ook, dat er een blokkade aanwezig is. Er zijn ook honden, die niet meer op hun rug draaien, terwijl ze dat altijd deden. Ook is het juist voorgekomen, dat de honden plat op hun zijde gaan liggen met als steun hun rug tegen de muur. In ieder geval is het voor elke eigenaar duidelijk, dat de hond toch een ander gedrag gaat vertonen of zich anders voortbeweegt. Gelukkig is er veel aan te doen. Vaak worden er pijnstillers met ontstekingsremmende eigenschappen gegeven. Zelf ben ik een groot voorstander van een natuurlijke therapie, waar geen bijwerkingen bij optreden.
 
 
 
    
 
 
Een heel goede therapie bij Spondylosis is een behandeling met acupunctuur. Dit doe ik drie keer, gemiddeld een keer per week, waarna gekeken wordt of er nog meer behandelingen nodig zijn. Over het algemeen is na drie tot zes keer de hond weer zo goed, dat verdere behandelingen niet meer nodig zijn. Het is wel mogelijk, dat na verloop van tijd terugval optreedt. Dat is natuurlijk heel logisch, want Spondylosis kan tussen elke twee wervels optreden. Bovendien spelen er allerlei omgevingsinvloeden een rol. Vaak zie je een terugval in het voorjaar en in het najaar. Dit heeft te maken met de weersomstandigheden. Vaak is de combinatie van wind en vocht funest. Veel honden met Spondylosis, maar ook bijvoorbeeld met Artrose vertonen dan een terugval. Dan prik ik weer een keer en kijken we of dat voldoende is. Eventueel herhalen we de acupunctuur nog een keer. Dit alles in samenspraak met de eigenaar.
Naast de acupunctuur is in lichtere gevallen of als nabehandeling een homeopathische behandeling ook zeer goed mogelijk. Zelf behandel ik de honden vaak met Puur spondy druppels. Dit is een product, waarin meerdere homeopathische middelen gecombineerd zijn. Het is al een tijd op de markt en heeft bij heel veel honden goede resultaten gegeven. Veel eigenaren geven de Puur spondy gedurende een aantal maanden en bouwen het dan rustig af. Mocht de hond na het afbouwen terugval vertonen, dan is het goed mogelijk om er gewoon mee door te gaan. U kunt Puur spondy on line bij mij bestellen, zie webwinkel PetQure
 
 
Puur Spondy: